Orłowski dobitnie i uroczyście.<br>Podgurek złapał się instynktownie za krawat. Zabielski chciał wstać z krzesła, ale się opanował. Profesor odczekał przeto jeszcze chwilę i wreszcie przemówił:<br>- Ustrój tego kraju, udało mi się zauważyć, różni się zasadniczo i od naszej Plastycznej Demokracji, i - tu profesor zniżył głos - od systemu tam.<br>Podgurek dłubał w nosie i pilnie oglądał swój biały, krochmalony lewy mankiet. Woynicz-Zabielski odczuł lekki ucisk w skroniach. Wreszcie wybuchł:<br>- A więc co to za kraj? (Znasz-li ten kraj?...)<br>- Taki sobie, przeciętny - odparł Orłowski (Wo die Zitronen blühn).<br>(A Podgurek, poeta, teraz spisywał.)<br>- Ale nie umiarkowany, nie demokratyczny?<br>- Tak.<br>- Tak