Beskidzie. <br>Rzeźbiono przede wszystkim w drewnie miękkim, zwracając uwagę na to, by nie miało słojów. W terenie górskim wykorzystywano cis, jawor, modrzew, jodłę i świerk, w nizinnym lipę, brzozę, klon, wierzbę, gruszę, czereśnię. Repertuar narzędzi był skromny, często wystarczał zwykły nóż, kozik. Bardziej sprawni snycerze zamawiali u kowali potrzebne im dłuta, zwłaszcza konieczne przy wyrobie wklęsłych form. <br>Najprostszą techniką był ryt w drewnie. Przeważały wspomniane już techniki żłobienia - klinowa i krystaliczna. Jak zauważa Pokropek: &lt;q&gt;"Powierzchnia drewna, ryzowana techniką krystaliczną, przypominała zgoła sklepienia kryształowe gotyckich kościołów. Przy dość głębokim wycinaniu trójkątnych wrąbków osiągało się bardzo piękne efekty światłocieniowe"&lt;/&gt; (1988, s. 75). Mniejsze