opowiadać o ludziach językiem zwięzłym, prostym, dostępnym dla wszystkich. .<br><br>Ja za to bywałem tam często. Galeria to była dla mnie przestrzeń bardzo tajemnicza i niesamowita, po sufit zawalona rzeźbami, pniami drewna. Ściany pokryte były różnymi zapiskami, bo Ojciec robił na nich notatki. Uwielbiałem spędzać czas w pracowni, miałem nawet swoje dłuto i bijkę. Z gliny lepiłem smoki i różne zwierzątka, ale rzeźbiąc, naśladowałem oczywiście Tatę. Te moje piety to były kompletne ogryzki, miałem wtedy ze trzy, cztery lata. Kiedyś, na pamiątkę, w korytarzu prowadzącym do galerii Ojciec powiesił mały krzyżyk wówczas przeze mnie wyrzeźbiony i ktoś go ukradł, myśląc pewnie, że