obszarach wulkanizmu kenozoicznego: ok. 90 mW/m (Sugden, John, 1976). Przy średniej wartości wypływu ciepła geotermalnego ok. 60 mW/m rok wystarcza to na stopienie warstwy lodu grubości ok. 6 mm. Gradienty w przydennych warstwach lodu kształtują się w zależności od struktury termicznej lodowców. Decyduje to o składowych bilansu cieplnego dna. Najważniejsze są możliwości i wielkości przewodzenia ciepła w górę lodowca. Gdy wyższe warstwy lodu są zimniejsze, ciepło jest przenoszone ku powierzchni, natomiast gdy gradient termiczny ma kierunek w dół, energia jest zużywana na topnienie. L. Lliboutry (1964) wyróżnił trzy możliwe układy gradientu termicznego w dnie lodowca, natomiast I.A. Zotikow