dysonansem. Podobne zgrzyty stosuje Waits w większości kompozycji, wszystkich własnego autorstwa.<br>Krytycy pisali o jarmarcznym brzmieniu, jednak chyba trafniej byłoby określić tę muzykę jako "biuro dźwięków znalezionych". Orkiestry jarmarczne naśladowali znacznie wcześniej Beatlesi i Rolling Stonesi, The Kinks i Bob Dylan, The Doors i wielu mniej wielkich. Tu jednak mamy do czynienia z kompletnym szaleństwem i surowością. Cicho zmiksowany kontrabas w co drugim utworze stanowi ramę, wewnątrz której każdy instrument ma własne zdanie.<br>Patronem Toma Waitsa jest niewątpliwie Harry Partch, wynalazca, który zasłynął w latach trzydziestych swoją wędrowną orkiestrą grającą na skonstruowanych przez niego dziwacznych przyrządach. Wśród instrumentów Partcha największe wrażenie robiły