spytał Zygmunt, jakby rozpaczliwie chciał zyskać na czasie.<br>Sierżant uśmiechnął się tylko z powściągliwą dumą.<br>"Jak stary kawaleryjski koń, który usłyszał trąbkę - pomyślał o sobie Zygmunt z pełnym litości pobłażaniem. - Jak koń strzygę uszami, szarpię wędzidło... - majaczył. - A przecież to bez sensu, nie chcę tego, nie wierzę, to zbrodnia..." - zmuszał do oporu słabnącą wolę, ale gdzieś w samych koniuszkach nerwów czuł łaskotanie pokusy: nie będzie na baczność wysłuchiwał krzyków Kosołapkina.<br>- Więc jakże ma być z tym kontaktem? - zapytał patrząc w ziemię. - Daszyńskiego cztery. Pytać o ojca z "Akcji Katolickiej".<br>Półszwadron prowadzony przez Zygmunta wrócił do miasteczka dopiero na szósty dzień. Na taczance