lecz na podobnej, ukrytej w ciemnościach kładce o półtorej mili w górę rzeki.<br>- Nie tam, tylko tam! Nie tam! Tam! Ty, powiedz, że rozumiesz! <br>- Ro-zumisz. - Anglik odwrócił się do Carlosa. - (&lt;gap&gt;)<br>Przestawało padać. Znad pełnej wirów wody pod kładką i z mokrych traw zaczynała się podnosić mgła, lekki opar, który do reszty zamazywał kontury nocy.<br>- To chodźmy po nią - powiedział wreszcie Carlos.<br>(&lt;gap&gt;)<br>Prawie jednocześnie oderwali się od balustrady i ruszyli z powrotem ku zejściu z kładki, a kiedy znaleźli się na wale powodziowym, mrok i mgła pochłonęły ich prędko. Rozmiękła ścieżka głuszyła odgłos ich kroków, na tyle jednak donośny, że kiedy przechodzili