słowami przecież wywoływano <br>ich samolot.<br><br>Przed nimi stało nadal dwoje dzieci - chłopiec i dziewczynka. <br>Chłopiec był może trochę starszy od syna Boba, a dziewczynka odrobinę <br>młodsza od córki Jeana.<br><br>Stali tuż przed nimi, trochę niepewnie, uśmiechnięci - a wyglądali <br>tak, jakby wyszli na spacer do jakiegoś wielkomiejskiego parku.<br><br>Chłopiec mówił powoli dobierając słowa:<br><br>- Przylecieliśmy na ratunek. Chodźcie z nami. Lecimy do Yat.<br><br>A dziewczynka podeszła do nich i podała Bobowi termos. Otwarty termos, <br>z którego pachniała najcudowniejszym z zapachów świata czarna <br>kawa.<br><br>- Jean, ona mi dała termos - powiedział Bob.<br><br>Potem nie wierząc, że to wszystko prawda, nalał kawy do kubka i przytknął <br>go