radu w Manchesterze. Odpokutowałam <br>ten ťzabiegŤ (który był niby jednak konieczny) katastrofą nie do wiary. Jestem <br>sparaliżowana do połowy. Leżę w szpitalu, na ogólnej sali, na bardzo drogą separatkę <br>nie stać mnie, bo dużo jeszcze jest leczniczych rachunków nie zapłaconych. Nursy <br>są dobre, ale lekarze mnie opuścili zupełnie. Chcą mnie dobijać morfiną. Mam <br>okropne bóle w krzyżu cały czas. Trwa to już od 3 tygodni. Poprzednie historie <br>i operacje, i szpitale od stycznia tego roku, a przedtem byłam sobie chora i <br>nie wierzyłam, że mi naprawdę coś jest."<br>Nic więc dziwnego, że w powojennej krytyce literackiej przyjęto dzielić twórczość <br>Marii Pawlikowskiej