tym, raz na tamtym brzegu.<br> - To nie ma pan żony, dzieci?<br> - Żeby żonę, dzieci mieć, trzeba by na tym czy na tamtym brzegu<br>osiąść. A jak tu osiąść, kiedy musi się jeździć. Marynarzem miałem być,<br>to na ziemi już nie bardzo. Do wody mnie ciągnie.<br> - Jezusie! - wykrzyknęła matka, bo prom dobijając do brzegu,<br>zakolebał nami.<br> - Spokojnie - powiedział przewoźnik.<br> Wytargał koniec łańcucha z promu na brzeg, zaczepił u grubego pala.<br>Tuż za nim zwinnym susem wyskoczyła na brzeg matka. I od razu<br>nastroszyła się:<br> - To ile płacę? - wyciągnęła z torebki portmonetkę, że gotowa płacić,<br>i z pretensją w głosie, pokazując na mnie