Angusowi, żeby dał wreszcie spokój i znalazł inny temat. Doprawdy trudno to zrozumieć, Angus na jej miejscu chwaliłby się takim zdarzeniem bez przerwy.<br>Kiedyś zaskoczył ją przy paleniu jakichś dokumentów, już po powrocie do Poznania i gdy podano do wiadomości o wkraczaniu armii niemieckiej. Angus zdołał na nie spojrzeć i dobrze je zapamiętać, przynajmniej pierwsze z nich, które były oficjalnymi podziękowaniami i wyrazami uznania od Naczelnej Rady Ludowej oraz Dowództwa Powstania, datowane w 1920 i 1922 r. Angus był oczywiście ogromnie ciekawy i nie ustawał w zadawaniu pytań i wracaniu do tej sprawy, ale nigdy nie otrzymał odpowiedzi, nawet i po wojnie