formalnej strony życia towarzyskiego. Duma nie pozwalała mu narażać się na ewentualne niezręczności, które mogłyby wyniknąć z faktu, iż przybył bez zapowiedzi. <br>Ale babcia Jedwabińska wybuchnęła na te słowa śmiechem homeryckim i oznajmiła, że tu są Pobiedziska, nie Belweder, zaproszeń specjalnych nie trzeba, ludzie wpadają do siebie po sąsiedzku i dobrze jest. I nawet nie chciała słyszeć o tym, że mógłby nie pójść z nimi. Na argumenty Konrada, że zaraz ma pociąg, babcia odpowiadała, że za półtorej godziny będzie miał następny i że czemu by nie miał pogadać sobie z Arturem i się zaprzyjaźnić. Mogliby nawet pomyśleć o jakim wspólnym przedstawieniu, bo