twarzy widziałem dziś na ulicach i placach Neapolu (sklepy, urzędy i szkoły zamknięto, w domu lepiej nie siedzieć, do kościołów lepiej nie wchodzić - ostrzeżeniem jest rysa na starej kampanili Świętej Klary), w reportażach telewizyjnych z Kampanii, Lukanii i Irpinii. Reporterzy telewizyjni za szczyt technicznej sprawności uważają możliwość przybliżenia słuchaczom jęków dobywających się z głębi zburzonych domów. Nic odróżnia się głów pochylonych nad gruzami od odwalanych kamieni. Płyną cyfry zabitych, rannych, zaginionych, ogląda się zwłoki układane obok siebie w równych rzędach, jakaś kobieta przeciska się między zwałami kamienia z martwym dzieckiem przyciśniętym kurczowo do piersi. Czego nie da się powiedzieć jasno, nie należy