się od niej jedynie odmienną strukturą (rozmieszczeniem kryształów). Trzeba wtedy naszlifować powierzchnię skały, wypolerować ją bądź nadtrawić czynnikiem reagującym ze skałą (kwasem lub zasadą). Różnice w rozmiarach i orientacji kryształów mogą być wówczas obserwowane w świetle odbitym, w refleksyjnym mikroskopie elektronowym (SEM) bądź przeniesione na nitrocelulozową błonę (zwilżoną acetonem i dociśniętą do powierzchni nadtrawionej skały). Błona taka może być użyta do badań jako preparat mikroskopowy (ryc. 11.9). Można wreszcie skałę pociąć na plasterki i zeszlifować je po naklejeniu na szkiełko podstawowe do tego stopnia, że staną się przejrzystymi preparatami mikroskopowymi (ryc. 1.7). Robiąc płytki cienkie, zdejmując błony nitrocelulozowe seriami