utworu, z którego Bielecki wziął motto dla swojej powieści (nieco wcześniej Hiperek był świadkiem pochodu "wydrążonych ludzi" z wiersza angielskiego poety - zob. 192). Jeśli jednak u Eliota "wydrążenie" może być rozumiane jako oznaka ontycznego wykorzenienia, jak również pokłosie katastrofy idei człowieka i ludzkiego języka, to bohater Bieleckiego ten stan waloryzuje dodatnio. Pustka i "dziura", jaką pozostawia utrata idei, oznacza uwolnienie od "tego, co wstrętne", "zgniłe", "robaczywe". Szansa, którą daje "świat posthistoryczny", wynika z różnicy między przestrzenią, jaką zawiadują reguły fabulacji, a światem rządzonym przez prawa ruchu, przyspieszenia i katastrofy; między istnieniem określonym jako "przesuwanie się [...] ze znaku na znak" (27) a