konstrukcyjny Schumanna charakteryzuje fakt, że przyrząd nie był stopniowo, w miarę dokonywania doświadczeń, ulepszany, lecz został odrazu zaprojektowany w postaci najzupełniej odpowiadającej celowi. Źródło światła stanowiła rurka Geisslerowska lub iskiernik specjalnej konstrukcji, oddzielone od właściwego przyrządu za pomocą płytki fluorytowej.<br>Używając spektrografu tego typu, Schumann, a następnie i inni badacze, dokonali w tej dziedzinie widma pomiarów tak emisji, jak i absorbcji. Ciekawem jest, że niektóre gazy, jak wodór, hel, argon są niemal zupełnie przezroczyste dla promieniowania Schumannowskiego.<br>Główną wadę spektrografu Schumanna stanowiło to, że nie dawał on możności dokładnego wyznaczenia długości fal badanych. T. Lyman w Ameryce pierwszy zdołał wymierzyć dokładnie