nosem Bogny i Bogna nie wie czy istotnie pomyłka czy coraz częstsze milczące połączenia.<br>Mąż rozpoczyna monolog o nieporządnym życiu Bogny. Bogna ucieka z domu, błąka się po osiedlu godzinę, dwie. Kiedy wraca, mąż jest już w swoim pokoju. Następnego dnia zachowuje się jakby nic nie zaszło, jakby nigdy nie dokuczał Bognie.<br>Ustaliła się groteskowa równowaga między nieustannymi pretensjami męża a ponurą zazdrością Adama.<br>Gdyby Bogna mogła pojrzeć na siebie z dystansu oczyma widziana. Farsa. Ale ta farsa dzieje się z nią w roli głównej, i ona nie umie spojrzeć oczyma widza, ani nawet wychylić się z tego kadru. W ciągłym