Gabrysia, czując, jak zwykle na myśl o tym dziecku, ściśnięcie serca.<br>- Właśnie - Kreska usiadła na chwilę. - Wyobraź sobie, ni stąd, ni zowąd pojawiła się tam, u swojej babci. Artur już ją poznał (tak, Arturze, oczywiście, możesz zjeść kanapkę) i bardzo się polubili. (Artur, tylko pospiesz się, bo Piotr czeka na dole). Pomyśl, Gabrysiu, okazja jest jak znalazł, można raz odwrócić kierunek tych odwiedzin. Ja się za nią bardzo stęskniłam i tak jakoś czuję, że ona mnie potrzebuje. Nas.<br>- Jadę - powiedziała Gabrysia.<br>- I my też! I my też! - zawrzasnęły Pyza i Tygrysek, a Kreska nie wyraziła sprzeciwu.<br>- Wszyscy się zmieszczą - powiedziała - Piotrek