bowiem gdy programy partii i stronnictw politycznych mniej &lt;page nr=220&gt; więcej już od połowy XIX wieku starały się pozyskać zwolenników poprzez podkreślanie swej odrębności wobec dawnych dokumentów tego typu, to w teatrze czy literaturze nowatorstwo pod względem formy i treści było przez publiczność oraz krytyków nadal traktowane nieufnie.<br>Kiedy czytamy o niełatwej doli pierwszych zwolenników romantyzmu (a następnie modernizmu) w literaturze czy impresjonizmu w malarstwie, przypomina nam się mimo woli historia małych sekt religijnych cierpiących ucisk ze strony panującego Kościoła.<br>Od ataków Kajetana Koźmiana na "tatarskie paskudztwa", występujące w młodzieńczych poezjach niejakiego Mickiewicza, aż po dopatrywanie się obłędu w płótnach Cézanne'a czy Modiglianiego