dajmy się jednak zwieść uroczej płochości pięknej Karoliny. Drzemią w niej wielkie ambicje. Czyż jej imię nie wywodzi się wprost od królewskiego imienia Karol? Kto by pamiętał, że tak naprawdę ma ono pospolity źródłosłów i znaczy tyle co chłop, prostak, mąż, skoro od zamierzchłych czasów Karola Wielkiego we wszystkich europejskich domach panujących męscy potomkowie otrzymują na chrzcie - wśród wielu innych imion - także to, znamionujące władzę, potęgę, sukcesy.<br> Jest więc Karolina neapolitańską królową, która potrafi wydać na świat osiemnaścioro potomków i jeszcze zachować dość wigoru, aby wtrącać się do polityki Zjednoczonego Królestwa Obojga Sycylii. Miła, dowcipna, miała więcej rozsądku niż jej nieszczęsna siostra