udało, zawsze jednak starałem się pamiętać, że zawdzięczam to szczęśliwej gwieździe, nie sobie, i że tuż obok są całe dzielnice nieszczęśników. Więcej nawet powiem, myśl o ich ciężkiej pracy i nie spełnionej nadziei tudzież o gigantycznym systemie więzień, w których trzymani są niepotrzebni, usposobiała mnie sceptycznie do dekoracji, czyli schludnych domków w zieleni suburbiów.<br> Ameryka wschodziła dla mnie w latach szkolnych białym chlebem i kubkiem kakao z akcji dożywiania Hoovera, nawet koszulami w niebieskie prążki, i zaraz filmami z Mary Pickford i Chaplinem. Kiedy trochę później podziwiałem aktorkę Silvię Sidney, jakżebym się zdziwił, gdyby ktoś mi powiedział, że kiedyś moja fotografia