Warszawie, dwie ulice dalej. Honorata ubrała dziecko, przyniosła moją sukienkę, pantofle i kazała mi włożyć. Właściwie ona podjęła ostateczną decyzję.<br>Mieszkałyśmy teraz z Marysią w 11-metrowym pokoju. Honorata z Karolinką (to moja siostrzenica) w drugim, a rodzice w trzecim. Przeżyłam tak pół roku, niczym nie obciążona, bo wyszłam z domu tak jak stałam, tylko z dzieckiem na ręku. Jedenastometrowy pokoik w porównaniu z tamtym ogromnym mieszkaniem wydawał mi się pełnym szczęścia rajem.<br>W czasie moich przenosin do rodziców Edwarda nie było w Polsce, pracował w Niemczech. Nie mogłam przewidzieć co na to powie, lecz wiedziałam co mówił przedtem. Był doroślejszy