do pokoju i dwa razy przekręcił klucz w zamku przed nosem struchlałej Gabi. Nie było na co dłużej czekać. Ostatecznie zgnębiona powlokła się do domu. <br>W bramie zobaczyła, że Hubert przybija do brzegu i wysiada z łódki. To ją ocuciło. Pędem zbiegła ku rzeczce. <br>- Hubercie - powiedziała z smutkiem - wracaj do domu, na nic się nie zda twój wysiłek. Powiedział, że nie ma kamienia, i zatrzasnął mi drzwi przed nosem. To zły człowiek, nie powinieneś iść do niego. <br>Prawie radość owładnęła chłopcem, ale natychmiast ją powściągnął.<br>- Mimo to pójdę - powiedział stanowczo. <br>- Błagałam go... <br>- To nic, muszę spełnić, co do mnie należy - twardo