ery zamachów", ale wiązało się to w dużej mierze z nieuzasadnionym szafowaniem słowem "anarchista" przez przedstawicieli administracji. Zdecydowaną większość wśród aktywistów znanych nam z nazwiska stanowili ludzie o inteligencji przeciętnej lub ponadprzeciętnej, na ogół szerszych horyzontach i większych apetytach czytelniczych niż ludzie z ich bezpośredniego otoczenia. Nie znajduje także potwierdzenia domysł, jakoby rekrutowali się w większości spośród ludzi pokrzywdzonych przez los, wyalienowanych, egzystujących na marginesie życia - ludzi, których poglądy stanowić by miały - jak to ujął Linse - "resentyment pariasów wobec społeczeństwa". Koncepcja ta, wiążąca anarchizm bezpośrednio z indywidualnym niedostosowaniem jednostki, jest jawnie błędna nie tylko w odniesieniu do czołowych działaczy ruchu, z