Stoi na rogu Złotej i Żelaznej, w otoczeniu bloków z prefabrykatu i nowoczesnych apartamentowców. Jest olbrzymia: jako nieruchomość składa się z dwóch budynków. Nie ma najmniejszych wątpliwości, że w momencie powstania była to luksusowa, mieszczańska kamienica czynszowa. Dzisiaj, patrząc na poszarzałą fasadę, odpadający tynk i powybijane okna, trudno się tego domyślić. Jedynie secesyjny szczyt z lukarnami i postaciami atlantów, rozpadający się ze starości, przypomina lata dawnej świetności. Widać też inskrypcję z datą budowy: 1849. Zwieńczenie kamienicy stanowi śmiertelne zagrożenie: jeden z atlantów już nie ma głowy, tylko patrzeć jak całość runie pięć pięter w dół. Katastrofie ma zapobiec drewniane rusztowanie osłaniające