mebli.<br>Stopniowo, w ciągu dalszych kilku dni, gnębiąca go zmora przywiędła, zbladła, aż oddaliła się wreszcie w mglistą przestrzeń. Codzienny koszmar znikł i życie nabrało zdecydowanego uroku. Lesio wyraźnie czuł, jak rozkwita w nim coś, czego jeszcze nie było. Posiadanie rywala w zdobywaniu względów pięknej Barbary stało się nagle elementem dopingującym, wzmogło napływ jego sił twórczych i sprawiło, że w eksplozji natchnienia rzucił się na kolorystykę. Postanowił sobie, że teraz pokaże, co potrafi, i zobaczymy, czyje nogi będą stały tu za kilka tygodni!<br>Stosy arkuszy z próbkami kolorów piętrzyły się już na jego stole i grały całą gamą barw, kiedy spadł