rzadko spotykanym męstwem. Po kilku miesiącach został awansowany na podporucznika, potem na porucznika, wreszcie na kapitana. Walczył dzielnie pod Raszynem, nie oszczędzał się pod Sandomierzem: &#132;Gdy już pod Sandomierzem pod okopy nieprzyjaciel dochodził i w baterii Reklewskiego wiele ludzi zabitych i rannych było, sam on wystawiony na ręczne kule dopomagał do nabijania działa; wtem kanonier porwał mocą kapitana swego, zniósł niżej, mówiąc: nie chcemy kapitana stracić".<br><br> Wreszcie przyszedł pamiętny dlań dzień 15 lipca 1809, kiedy na czele swojej kompanii artylerii pieszej wkroczył do Krakowa. Stanowił wraz ze swymi żołnierzami cząstkę wojska polskiego, dowodzonego przez księcia Józefa Poniatowskiego i witanego przez