Moje uczucia wobec niego określiłbym nie jako wdzięczność, ale czułość. Jemu zawdzięczam wprowadzenie mnie do Stanisława Michalskiego (niezwykła postać przedniepodległościowej pracy podziemnej), dyrektora Funduszu Kultury Narodowej, którego to Funduszu stypendium umożliwiło mi pobyt w Paryżu 1934-1935. Nikt jednak nie wie, że po powrocie z Paryża stałem się potęgą jako doradca Funduszu, i to pomimo raczej prawicowych poglądów, z których był znany Michalski.<br> Palce czarne od nikotyny, uniesienia jakby wstydzące się siebie i zachwyty sztuką. Mieczyk chciał pomagać bliźnim, też Żydom. Za to osadzony na Pawiaku i rozstrzelany w 1943 roku.<br><br>&lt;tit&gt;Kownacki, Stanisław.&lt;/&gt; Trudno byłoby wymyślić podobne dziwadło jak Staś. Mogłem