jednak w przypadku tomiku "To" jako szczególnie istotna, gdyż Miłosz nie korzysta z przywileju bycia Mistrzem, by pisać w sposób uładzony i dostojnie nudny, tylko po to, by podjąć kilka ryzykownych artystycznych zamierzeń. Ryzyka autor "Traktatu poetyckiego" nie unikał zresztą wcześniej, co zapisać można śmiało po stronie licznych aktywów jego dorobku.<br><br>&lt;tit&gt;Laboratorium literatury&lt;/&gt;<br><br>Od ponad trzydziestu lat prowadzi Miłosz poszukiwania takiej formuły wyrazu lirycznego, która, jak sam napisał niegdyś w pamiętnym wierszu "Ars Poetica?" - "nie byłaby zanadto poezją ani zanadto prozą". Poszukiwania te wyrastają z tęsknoty za "formą bardziej pojemną", syntetyzującą i przekraczającą tradycyjne podziały między epiką a liryką - z zyskiem