1935), który stał się kopalnią wiadomości o życiu teatralnym stolicy. Zdobywał się też na większe, ambitniejsze opracowania syntetyczne o charakterze naukowym jako autor Historii literatury polskiej (od roku 1863) i Zarysu dziejów teatru w Polsce, wchodzących w skład zbiorowego kompendium Wiedza o Polsce (1932). Odrębne zupełnie miejsce zajął w jego dorobku pisarskim tom wspomnień pisanych u schyłku życia Spojrzenie wstecz (1935). Pisarz, rówieśnik wielu najwybitniejszych współcześnie, z niejednym z nich zaprzyjaźniony, bezpośredni uczestnik wielu znaczących zdarzeń życia literackiego i teatralnego na przestrzeni półwiecza, dał książkę bardzo osobistą, a jednocześnie wyjątkowo bezstronną, w której osoba autora usunęła się na dalszy plan, ustępując