ubytki. W przypadku lądolodu antarktycznego akumulacja jest bardzo mała, a i topnienie jest małe. Proces cielenia gór lodowych zużywa natomiast znacznie mniej energii niż topnienie i parowanie, ponadto w innej formie, czyli że w środowisku o małej dostępności energii ta forma ablacji jest dominująca.<br> M.F. Meier (1985) zestawił dane dotyczące intensywności wymiany masy lodowców w postaci amplitudy bilansowej (A%) (balance amplitude), zdefiniowanej jako połowa sumy bilansu zimowego i bezwzględnej wartości bilansu letniego A% = (b:+fb6f)/2. Amplituda, podobnie jak inne wskaźniki bilansowe, jest najwyższa w szerokościach umiarkowanych, a najniższa w pobliżu biegunów. Zmniejsza się także wraz ze wzrostem kontynentalizmu klimatu