Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Polityka
Nr: 12.04
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 2004
Tytuł: Polityka
Nr: 12.04
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 2004
się dziwi.
KK: Dziwnie nie jest to, że Giertych łże, bo w polityce łżą prawie wszyscy. Ale że łże bezwstydnie. Zełże i udaje, że nic się nie stało, że się niedokładnie wyraził. Chociaż wszyscy widzieli. Łże, a potem wraca na trybunę i prawi te swoje endeckie morały. Ważne, żeby komuś dowalić i żeby go wybrali.
I Pęczak też mnie zdziwił. Nie tym, co Dochnalowi mówił, tylko łatwością, z jaką to wymawiał.
JG: To jest postać z Gogola. Klasyczny Horodniczy.
KK: Taki Stary Wiarus. Postać epizodyczna, ale niezwykle znacząca jako przejaw materii, w której się obracamy. Wielka mała rola, której nikt nie
KK: Dziwnie nie jest to, że Giertych łże, bo w polityce łżą prawie wszyscy. Ale że łże bezwstydnie. Zełże i udaje, że nic się nie stało, że się niedokładnie wyraził. Chociaż wszyscy widzieli. Łże, a potem wraca na trybunę i prawi te swoje endeckie morały. Ważne, żeby komuś dowalić i żeby go wybrali.
I Pęczak też mnie zdziwił. Nie tym, co Dochnalowi mówił, tylko łatwością, z jaką to wymawiał.
JG: To jest postać z Gogola. Klasyczny Horodniczy.
KK: Taki Stary Wiarus. Postać epizodyczna, ale niezwykle znacząca jako przejaw materii, w której się obracamy. Wielka mała rola, której nikt nie
się dziwi.</><br><br><who5>KK: Dziwnie nie jest to, że Giertych łże, bo w polityce łżą prawie wszyscy. Ale że łże bezwstydnie. Zełże i udaje, że nic się nie stało, że się niedokładnie wyraził. Chociaż wszyscy widzieli. Łże, a potem wraca na trybunę i prawi te swoje endeckie morały. Ważne, żeby komuś dowalić i żeby go wybrali.</><br><br><who3>I Pęczak też mnie zdziwił. Nie tym, co Dochnalowi mówił, tylko łatwością, z jaką to wymawiał. </><br><br><who4>JG: To jest postać z Gogola. Klasyczny Horodniczy.</><br><br><who5>KK: Taki Stary Wiarus. Postać epizodyczna, ale niezwykle znacząca jako przejaw materii, w której się obracamy. Wielka mała rola, której nikt nie
