wspomniana &lt;name type="tit"&gt;Historyja o Aleksandrze&lt;/&gt; stała się tam równie popularna jak Biblia, tylko że w naszych polskich warunkach, aż do przełomu oświeceniowego, nie było dla tej sfery umysłowości należytej przeciwwagi. Ówczesne &lt;hi rend="italic"&gt;bestsellery&lt;/&gt; stanowiły doskonałe uzupełnienie sarmackiej myśli politycznej, całej zachowawczej mitologii "narodu szlacheckiego".<br>Oczywiście, można dziś potraktować tę literaturę jako pouczający dowcip, i taką bodaj funkcję pełnią obecnie &lt;name type="tit"&gt;Nowe Ateny&lt;/&gt;, ale wtedy inaczej to wyglądało, skoro pisarze oświecenia z taką zajadłością i przy każdej okazji atakowali romanse dziadów. Raził ich nie tylko prymitywizm myślowy, głupota i skłonność do bajd; słusznie widzieli w tej literaturze szkołę narodowego infantylizmu i swoistego idealizmu.<br>Jest paradoksem