czasów Karola Wielkiego we wszystkich europejskich domach panujących męscy potomkowie otrzymują na chrzcie - wśród wielu innych imion - także to, znamionujące władzę, potęgę, sukcesy.<br> Jest więc Karolina neapolitańską królową, która potrafi wydać na świat osiemnaścioro potomków i jeszcze zachować dość wigoru, aby wtrącać się do polityki Zjednoczonego Królestwa Obojga Sycylii. Miła, dowcipna, miała więcej rozsądku niż jej nieszczęsna siostra Maria Antonina, zgilotynowana królowa Francji, i całkiem roztropnie pomagała mężowi zwalczać opozycję. To ona - przerażona wypadkami w Paryżu - wracała do więzień zwolenników republikańskich haseł, skazywała na wygnanie i śmierć. Znajdowała przy tym czas na bale, rozkoszne konne przejażdżki i interesujące przyjaźnie. Gdy w