Pobiegłam i dopiero widzę, że ma oczy zamknięte i z ust mu leci krew...<br>Znów zaczęła popłakiwać. Pod oknem Halinka szeptała coś do swojej lalki. Obaj chłopcy siedzieli z pochylonymi głowami.<br>- Był doktor? - spytał Szretter.<br> - Ale gdzie? O tej porze? Żaden nie chciał przyjść. Prosiłam , błagałam. Nic. Każdy, jak się dowiedział, że tak daleko, to nawet słuchać nie chciał. Rano dopiero przyszedł jeden.<br>- I co?<br>- Cóż? Pocieszał. Jak to doktor. A ja przecież sama wiem. Żebyśmy chociaż byli zamożni... A tak? - Nagle podniosła się. Chwileczkę, proszę panów, zdaje się, że woła.<br>Gdy wyszła z kuchni, Felek po swojemu z ukosa spojrzał