Pod pancerzem cynizmu dziennikarze są w większości romantykami: chcą się czuć dumni, że służą wielkiemu redaktorowi, którego samo zmarszczenie brwi upokarza, a rzadka pochwała jest nektarem. Wielkim plusem redaktora jest poczucie humoru, redakcje gazet są bowiem bardzo kryzysogenne, a śmiech rozładowuje napięcie (i pobudza krążenie). Niemniej niezbędna jest pewna minimalna doza ludzkiej mądrości". Myślę, że słowa Johnsona można strawestować: większość dziennikarzy chce służyć nie tylko "wielkiemu naczelnemu", lecz także prawdzie.<br><br>Ale jak to robić? Największą siłę oddziaływania ma oczywiście dziennik telewizyjny - wbrew pozorom młody gatunek dziennikarstwa, liczący zaledwie 30-40 lat. Milionom ludzi zastępuje on cieńsze i grubsze gazety i książki