Dlatego nieprzyjacielem miłości jest wszelki uogólniający schemat, i to przede wszystkim ten, który wynika z uproszczonych wizji człowieka. Miłość, zupełnie tak samo jak aksjologiczne Ja będące jej źródłem, nosi piętno transcendencji w stosunku do świata, w którym znalazła swój wyraz i swą realizację. Tutaj, w kontakcie z przestrzenią i czasem, doznaje ona takiego samego oporu, jaki towarzyszy każdej realizacji wartości. Propozycje realizacji miłości dopuszczane przez konkretny świat ludzkiego otoczenia są uboższe niż ona. Pierwszym jej nieprzyjacielem jest czas - dąży ona bowiem do wiecznego "teraz". Drugim jest przestrzeń - dąży ona bowiem do nieustannego "obok". Z drugiej jednak strony świat czasu i świat