posługujących się mniej szlachetnie brzmiącym słownictwem. Po naszych własnych doświadczeniach "lustracyjnych" (czy po spojrzeniu na analogiczne doświadczenia czeskie, zwłaszcza głośną sprawę Jana Kavana) pierwszą instynktowną reakcją na tę burzę ataków jest raczej współczucie wobec zaatakowanej autorki niż jakakolwiek Schadenfreude. Przy lekturze niektórych głosów w "sprawie Wolf" publikowanych w prasie niemieckiej doznaje się uczuć doprawdy nie odbiegających wiele od tych, które wywołują w nas stare francuskie kroniki filmowe z pierwszych dni po zakończeniu drugiej wojny światowej: te same tłumy odważnych obywateli, przywracających narodowi zdrowie moralne metodą golenia głów sąsiadkom podejrzanym o sypianie z okupantem.<br> Nasze współczucie natyka się jednak na dwa przykre