publiczności znany jest przede wszystkim dzięki tej książce.<br> Nie chcę jednak rozwijać tego wątku biografii Andrzejewskiego, był on bowiem już nieraz podejmowany przez krytykę. Ciekawsza natomiast wydaje mi się sprawa suwerenności pisana w kontekście jego dziennika. Otóż sądzę, że jednym z powodów wyboru formy "dziennika literackiego" było pragnienie wyminięcia tego drażliwego problemu i naturalnego "zdystansowania" się od spraw politycznych. W latach 70-tych bez kagańca cenzury nie mógłby Andrzejewski drukować swych notatek. Sytuacja zmieniła się, choć nie diametralnie, w latach 1980-81, i wówczas pisarz zdobył się na zwierzenie osobiste, w którym z pewną, rzekłbym, niechęcią, tłumacząc się naturalną dla siebie