jesteś. Przecież on chciał cię zabić!<br> - Nie wiedział, co robi...<br> Ludzie tłoczyli się gęstym kręgiem. Szum głosów zagłuszał pomruk morza.<br> - Musi zginąć. Odstąp!<br> - Proszę cię, Juliuszu... Zrób to... Za to dopłyniesz cało do Italii. Proszę cię...<br> W pierwszej chwili setnik zaśmiał się urągliwie. Ale zaraz zmieszał się, poczuł <br>na skórze dreszcz. Ten więzień nie był zwykłym człowiekiem, to była rzecz oczywista. <br>Gdyby mu kto inny dał podobną obietnicę, uważałby to za kpiny. O bezpieczeństwie <br>okrętów na morzu decyduje tylko Neptun. Ale człowiek, który był jego więźniem, <br>miał w głosie dziwną pewność. Juliusz patrzył na stojących kołem ludzi. Nagle <br>tupnął nogą. Rozpędził