bokiem. Poskromiłem więc podły wstyd.<br>- Mój ojciec jest damskim krawcem - odparłem. - Nie wiem, co się z nim dzieje, bo zerwałem z nim już dawno.<br>- No widzisz, Jasiu - uśmiechnęła się Renata. - Też nie kochasz tatusia ani jego zawodu. Ja tam szanuję damskich krawców.<br>Teraz ona dotknęła mej ręki i przeszedł mnie dreszcz. To było pojednanie: korzystając z wolnego pokoju, bo cały turnus udał się na plażę, spędziłem z Renatą czas pewien w tym samym łóżku, co przed paru godzinami z Lilianą. Przywarłem do niej z westchnieniem szczęścia i wydobywałem z siebie ostatnie siły, bo przecież chodziło o przyszłość, ale ponieważ obydwoje mieliśmy