wychowanej i niewinnej panny z dobrego domu. Tylko podkreślone przez artystę beznadziejnie smutne oczy stwarzają komentarz do całej tej gry sztuczności. Najliczniej wśród <hi rend="italic">Portretów polskich</> reprezentowane są podobizny dzieci. Są to przeważnie młode, nieszczęśliwe stworzenia ubrane w świąteczne garniturki, białe koszule, nowe błyszczące buciki; dzieci starannie umyte i uczesane, stojące drętwo obok stołu ze spojrzeniem skierowanym przed siebie. W tych odświętnych strojach dzieci wydają się niezręczne i nieporadne, nie wiedzą jak się zachować i dlatego są nieruchome, jak choćby ów chłopiec z obrazu <hi rend="italic">Ciżemki</>. Czasem starają się przybierać "swobodne" i "naturalne" pozy podpatrzone u dorosłych. I wówczas stają się żałośnie śmieszne