wiara w wiekuiste sitowie.<br>Nikt już nie dba o swe ciało i kości!<br>Nikt nikomu nic już odtąd nie powie!<br><br>Z resztek życia śmierć swawolna po ciemku<br>Wydmuchuje bańkę trudną i złotą,<br>By przyświecać młodziuchnemu widemku,<br>Co się bawi skrzepłą w kukłę tęsknotą.<br><br>Z zaprószoną wspomnieniami źrenicą<br>Cień zmarłego, co drętwotę pokonał,<br>Mknie pośmiertnie urojoną ulicą,<br>Aby wśnić się w dom, gdzie mieszkał i skonał.<br><br>W rozwiewisku zagrobowej pokrzywy<br>Dziwaczeje pleśniejąca Niedziela...<br>Szukam brata, który nie był szczęśliwy!<br>Szukam siostry, co nie znała wesela!<br><br>Cienie, cienie! Darmo w mroku was gonię!<br>Pustkę tylko chwytam dłońmi obiema...<br>Więc nie wszyscy tu się