ta wymiętoszona kartka: "Niedziela, wieczur [...] tyle tyle naras spadło na Panią przykrości [...] kiedy wrucę będę mukł skąbinować [...] atakich kobiet jak pani niemamy [...] nie należy pani takich niedożeczności wbijać sobie w głowę; wszystko będzie jeszcze dobrze byle tylko prędzej wrucić i być razem i zdrowo to grund reszta drobiazgi [...]".<br><br>Łatwo powiedzieć - drobiazgi, łatwo mu bagatelizować tę tak okropną i upokarzającą sprawę. Zygmunt nigdy by tak nie postąpił. To on był i jest nadal miłością pokrzywionego życia. Często o nim teraz myśli. Nahorski nie jest wart ani tego "zamętu w głowie", który spowodował, ani męczącego wrażenia, że "coś na kształt rozpalonego kamienia spadło