się tamtędy.<br>- Co to, sztuka?<br>- Nie, chłopcy, nie trzeba go namawiać. Za wysoko i niebezpiecznie.<br>- Dla mnie? - spytał Polek wstając.<br>- No chyba. Jesteś karęta jeszcze - powiedziała szybko i niedbale Pacia. Polek w milczeniu zaczął schodzić w dół ku rzece. Pozostali ułożyli się nad skrajem gliniastej przepaści. Widzieli przy brzegu Jaskuli drobną jak kamyk sylwetkę Polka, który podszedł do stromej ściany i przypatrywał się jej pilnie, szukając dogodnego przejścia.<br>- Zobaczycie, że stchórzy - rzekła pogardliwie Pacia. Polek wolno cofał się tyłem, aż wszedł w wodę między długie wodorosty na kształt baśniowych zielonych bród.<br>- Nie mówiłam? W tym momencie, wziąwszy rozpęd, Polek rzucił się