starcy. Krok za krokiem, chwiejąc się, <br>zataczając. Ale szli. I nawet nieważne było, że w tym tempie dobrną <br>do Yat nie prędzej niż za tydzień - o ile w ogóle nań trafią.<br><br>Zegarki obu stały. Piasek zatrzymał ich bieg. Słońce wskazywało wczesny <br>ranek. Bob sprawdził kompasem kierunek, ale kompas był pełen drobnego <br>pyłu piaskowego.<br><br>Mimo to Bob o tym wszystkim nie myślał. W tej chwili najważniejsze <br>było tylko jedno: iść - iść naprzód.<br><br>- Musimy iść, Jean - mówił ochrypłym szeptem. - Lewa, <br>prawa. Żeby nie wiem co. I będziemy szli tak nawet na koniec świata, <br>jeśli Yat znajduje się na końcu świata. Bo musimy dojść