starą broń i stare sztychy na ścianach, słucham skrzypu schodów.<br>&lt;tit&gt;10.8.1943&lt;/&gt;<br>Jesteśmy w oberży "Pod białym koniem". Wszyscy mówią jednak "&lt;name type="place"&gt;Hôtel de Cheval-Blanc&lt;/&gt;". To lepiej brzmi i dodaje powagi patronom.<br>Wczoraj rano upakowaliśmy nasze bagaże i odprowadzeni przez Roberta i chłopców do najbliższej wsi, zostaliśmy sami na drodze. Pusta szosa, poranna mgiełka i zupełna cisza. W delikatnych oparach nad polami tańczyły skowronki, uwieszone w powietrzu jak gdyby na cieniutkiej nitce. Słychać szum skrzydeł przelatujących nisko wron, a daleko przed nami przeskoczył przez drogę królik. Są to te chwile, które staram się zawsze uchwycić, w których udaje mi się