tak utytłany, że trudno było rozeznać, czy to człowiek, czy to kupa śniegu ...{ Stanisław Zdyb, Moja pierwsza wyprawa narciarska w Tatry, W 30-lecie SN PTT}.<br>O Zdybie pisali niesłychanie ciepło w książce W stronę Pysznej, Wanda Gentil-Tippenhauer i Stanisław Zieliński: był to chłop niezwykły, swoistego zaiste autoramentu. Łagodny dryblas z podnóża gór nie uznawał przymusu i nie ulegał czarowi grosiwa. Żył, aby przeżyć życie według swego widzimisię, trzymał się narciarskiej cyganerii, fotografował Tatry, wspinaczy i pierwszych narciarzy. Fotografie Zdyba są wspaniałym dokumentem chwili, pokazują pierwsze wspinaczki i zjazdy narciarskie, widać, że Zdyb pracy się nie bał, bo wynosił aparat