zawierają one żadnej nowej wizji ani żadnej nowej teorii filozoficznej, dzięki której Wszechświat poczułby się bardziej na swoim miejscu. Rozważania te podejmują jedynie wątek, nazywając go po imieniu: jak usprawiedliwić Wszechświat, który nas wyprodukował i do którego należymy?<br> Ta niewielkich rozmiarów książka, jaką zdecydowałem się uformować z notatek, które dotychczas drzemały w różnych moich teczkach i skoroszytach, składa się z trzech, dość autonomicznych części.<br> Pierwsza część ("Z genealogii myślenia") jest tylko pozornie mało związana z pytaniem o usprawiedliwienie Wszechświata. Przedstawia ona sylwetki trzech myślicieli (Sokratesa, Kartezjusza i Poppera), którzy, może bardziej niż wielu innych, przyczynili się do uformowania naszych wzorców racjonalności