tomiku Róże na wietrze. "Łatwo być Katonem, gdy się ma wypchany portfel, jak choćby ci, którzy popłakują nad moją Ukochaną" wspomniał lirycznie swoje tango.<br>Przystanął: Był już naprzeciwko czerwonego budynku Kasyna Gry. Westchnąwszy coś w rodzaju: "Żadna praca nie hańbi" - ruszył do środka.<br>&lt;tit&gt;X&lt;/&gt;<br>Wiosna wybuchła jakoś nagle, jakby miejskie drzewka w powszechnym przerażeniu zdały sobie sprawę, że nie wiadomo, czy dotrwają jutra, jakby zaczęły z dnia na dzień łapczywie żyć. Po lekturze katyńskich relacji podnosiłeś, człowieku, pełne trupiej mazi oczy i absurdalna, hałaśliwa zieleń aż bolała. Przerażający ludzki świat nie miał nad nią żadnej władzy.<br>Od jesieni na murach trwała